Eruit klimmen

Ik vermoed dat iedereen wel periodes kent waar je ‘Het’ kwijt bent; een periode waarin je last hebt van jezelf, je tegenstrijdige geest, je gekwetstheid, je oververmoeidheid. Zo’n periode kan soms zo lang duren dat de wanhoop toestaat. Wanneer je het aangaat met jezelf, merk je dat ook hier weer een nieuw inzicht en een nieuwe levensimpuls in schuilgaat. Het dringt zich in je op via onlustgevoelens, via onrust, strijd en klachten in je lichaam. Meestal zijn het je directe relaties die je zo uit je comfortzone weghalen. Vriendschap en liefde schudden je wakker en spiegelen je heel precies in hoeverre je nog af staat van liefde. Het sjoemelen, zwijgen, vermijden van contact en jezelf beter voordoen lijkt extra op te vallen in je relaties. Die nodigen je uit tot echtheid, nabijheid en waarheid. Wanneer je relaties in dienst staan van het wederzijds aangaan van bewustzijn zullen de vermijdingspatronen duidelijk worden en word je uitgenodigd tot echtheid en het verzachten van je hart.

Annieke die in een scheiding zit verwoordt het zo:

In de stilte lost eindelijk de frustratie en de boosheid op waar ik deze zomer in heb vast gezeten. Ze komt als een diepe zucht van letterlijke verlichting in me. Alles stopt – alle boze woorden en gedachten die ik nog in me heb – ze zijn niets. Er is geen gelijk, er is geluk en dat ga ik zelf weer opduiken vanuit mijzelf. Alle gedoe rond relatie – wel of niet – laat los en ik geef me over. Wat een opluchting na alle strijd, gekwetstheid en pijn. Oké, ik ga deze les weer tot me nemen en mezelf weer in de juiste baan brengen, namelijk naar mijzelf toe. Nu ben ik gelukkig weer voelend en open en bereid om nog dieper in mezelf toe te staan wat echt is. Gek genoeg voel ik me nu vol liefde. Ik zie nu duidelijk voor me wat ik wil: zo wil ik zijn.

Annieke laat zien dat ze in de terugkeer naar zichzelf de liefde in haar hart weer kan voelen. Deze zelf-liefde kun je met of zonder relatie ervaren, het is de grondstof van het universum, het is wat je zelf bent. Deze universele liefde voelt aan als een zachte gouden mist die alles in zich opneemt en omhult met glans en levendigheid, overal in doordringend. Het terugvinden van je aandacht naar je stille binnenwereld is heel radicaal: letterlijk wortel je jezelf door bewust terug te keren in je eigen bestaansgrond. Wat een geluk!

Door: Lenne Gieles