Waarom voel ik mij eigenlijk ergens thuis? Was de vraag die in mij op kwam……
‘ Als ik mijzelf kan zijn, onbezorgd kan zijn, plezier kan hebben, mij geliefd voel. Als ik Kan zijn wie ik ben én dus ook niet altijd even leuk of aardig hoef te zijn.’ 
Zo’n plek zou toch ideaal zijn..

In 2014 kwam Essentiecoaching op mijn pad. Ik voelde me aangetrokken maar er was ook verzet en een soort van sarcastisch ongeloof.. jaja wat kunnen jullie doen om mij zo’n plek te bieden. Wat er gebeurde was en is bijzonder, dit ongeloof en verzet mocht ruimte krijgen, ík was helemaal oké en juist dit oké zijn werd m’n leerproces hier. 
Steeds werd weer bevestigd dat ik helemaal mocht zijn wie ik was. 
Ook met mijn vragen, discussies, ongeloof, leuke kanten, minder leuke kanten en weerstand. Er hoefde niets anders!

En geloof mij, als je er vanuit gaat dat je al goed genoeg bent, niets hoeft te laten of te verbeteren dan voelt dat heel eng, want wat kan je dan nog doen? Een probleem los je toch op door actie? 

Lees meer

Ik dacht: laat ik maar weer eens een opleiding volgen – na zeer intensieve jaren als ZZP’er, had ik behoefte om de aandacht ook naar mezelf te brengen in plaats van alleen naar anderen.
Het zal zo ongeveer halverwege het eerste weekend geweest zijn dat ik, door een korte oefening, recht naar de pijn ging. In een subgroep, onder professionele begeleiding.
Het bijzondere aan het werken binnen de opleiding EC is dat er zo min mogelijk analyse plaatsvindt of toelichting op het ‘wat en waarom’.
Ik werd uitgenodigd om – volgens een duidelijke structuur – lijfelijke spanning te ervaren. Liefdevol begeleid om ernaar toe te gaan, direct te ervaren/er te zijn, te ontladen. Ik stroomde niet over, ik verdronk niet en de lijfelijke spanning werd verbazingwekkend snel minder. Het hoefde niet besproken te worden en al helemaal niet beoordeeld. Te merken dat ik er ook weer vandaan kan/mag, oneindig lichter en krachtiger. Mijn eerste ervaring met de methodiek direct ervaren.

Lees meer

Mijmerend over de afgelopen periode komen er herinnering boven.

In een korte tijd ‘’raast’’ het Coronavirus over de wereld. Ik hoor verhalen van mensen die zomaar uit het niets van gezond-zijn veranderen naar patiënt-zijn en heel ziek worden met een heftigheid die niet tegen te houden is. Als ik de beelden zie van patiënten op de IC en de verhalen hoor van dierbaren van de ernstig zieke mensen en de onmacht die ervaren wordt, raakt mij dat diep.

Lees meer

Kon het maar altijd lente zijn! 

Wat kan ik genieten van de geur, het licht, de kleuren en de groeikracht van dit seizoen. Het nieuwe leven dat zich onder je ogen voltrekt. Dat nieuwe leven dat dit jaar een extra dimensie kreeg. De verschuiving naar het nieuwe normaal, dat helemaal niet zo normaal voelde.  Door de situatie gestuurd, was ik veel buiten en zag ik iedere week andere planten, bloemen en kleuren. Dit wonder leek zo maar te gebeuren. Wat een prachtig cadeau van moeder Natuur in deze onzekere tijden.  Wat was het fijn om te ervaren dat ondanks de grote veranderingen, er ook constanten zijn.

Lees meer

Tijd gaat snel. En we moeten zoveel doen. Een drukke agenda op het werk, thuis nog het huishouden en de kinderen die gebracht en gehaald moeten worden naar allerlei bestemmingen. Je wilt ook nog je sociale contacten een beetje onderhouden, naar de sportschool en als het even kan ook nog tijd nemen om wat te mediteren. Een dag is zo voorbij. Wat zeg ik? De hele week vliegt om. En vaak zijn er dan nog dingen blijven liggen. En dan vergeet ik om even uit die  die draaimolen te stappen. Even rust. Stilte. Voelen hoe het met me is. Terug bij mezelf komen.

Lees meer

Elke week ontmoet ik mensen uit allerlei bedrijven in ons land. Sommige verhalen of opmerkingen blijven bij mij hangen omdat het me raakt of ontroert.

Dit keer is het omdat het me ervan bewust maakt dat we, zonder dat we het willen, dingen kunnen zeggen die de ander pijn doen. In een organisatie waar circa 100 mensen werken die veel projecten buitenshuis doen, is er de binnendienst die altijd op kantoor aanwezig is. Ze horen erbij als een vaststaand gegeven. Menigmaal komt er een van de projectleiders op kantoor die dan zegt: “Is er niemand vandaag?”

Lees meer

Zwoegen, plannen, streven, hard werken, schouders eronder, doorzetten. Dit is een opsomming van het vele moeten in haar leven. Ze moet ook een leuke moeder zijn, een liefdevolle vriendin/vrouw. Wanneer ze dat niet is, voelt dat voor haar als falen en dat mondt uit in zichzelf verwijten, uitgeput zijn, somber worden, kiezen op elkaar, lijden en zich hopeloos voelen. Hieronder lees je een greep uit onze coaching sessies.

Lees meer

MOEITELOOS

Met een prachtige bos bloemen in de hand stond ze voor mijn deur. Om samen met me te vieren dat het haar heel goed gaat. Ze heeft een aanstelling gekregen als directeur. Waar ze zich over verwondert en waar ze het meest van geniet, is dat het zo moeiteloos gaat. “Wie heeft dit ooit gedacht? Ten eerste dat ik ooit deze functie zou krijgen en ten tweede dat ik er zo van geniet en me zo weinig druk maak om van alles en nog wat.” Ik moedig haar aan om nog meer te vertellen en om dit belangwekkende geluksmoment voluit te vieren. Ik zeg haar hoe belangrijk het ook voor mij is om deelgenoot te zijn van dit prachtig moment. Dat we in een cultuur leven waar we meer aandacht krijgen -of zelf meer aandacht nemen- voor datgene wat minder goed gaat. En dat het zo’n groot cadeau is als iemand speciaal naar me toe komt om dit met me te delen.

Lees meer