Thuis

Waarom voel ik mij eigenlijk ergens thuis? Was de vraag die in mij op kwam……
‘ Als ik mijzelf kan zijn, onbezorgd kan zijn, plezier kan hebben, mij geliefd voel. Als ik Kan zijn wie ik ben én dus ook niet altijd even leuk of aardig hoef te zijn.’ 
Zo’n plek zou toch ideaal zijn..

In 2014 kwam Essentiecoaching op mijn pad. Ik voelde me aangetrokken maar er was ook verzet en een soort van sarcastisch ongeloof.. jaja wat kunnen jullie doen om mij zo’n plek te bieden. Wat er gebeurde was en is bijzonder, dit ongeloof en verzet mocht ruimte krijgen, ík was helemaal oké en juist dit oké zijn werd m’n leerproces hier. 
Steeds werd weer bevestigd dat ik helemaal mocht zijn wie ik was. 
Ook met mijn vragen, discussies, ongeloof, leuke kanten, minder leuke kanten en weerstand. Er hoefde niets anders!

En geloof mij, als je er vanuit gaat dat je al goed genoeg bent, niets hoeft te laten of te verbeteren dan voelt dat heel eng, want wat kan je dan nog doen? Een probleem los je toch op door actie? 

Ik kwam mijn diepe patronen tegen die het oké zijn ondermijnen. Bijvoorbeeld dat ik graag in actie ging voor anderen, zorgen dat de ander het fijn heeft kan ik als de beste dacht ik altijd!
Als de ander het fijn heeft, heb ik het fijn toch?

Totdat ik in de opleiding merkte dat de ander te veel zorgen voor, en hulp, helemaal niet altijd fijn vond. Ik ontdekte dat ik daarmee over de grens van een ander ging. Ze voelden zich benauwd en wilden ook eens voor mij kunnen zorgen. Ze verloren daarmee hun autonomie. En we verloren samen de gelijkwaardigheid, het Ooghoogte.

Dat besef was moeilijk en pijnlijk én ook heel bevrijdend! Ik mocht ook aan mijzelf denken en dat was juist beter voor de ander dan dat ik alleen maar aan de ander hoefde te denken.
Het harde werken in mijn proces zat in het stoppen, stoppen met door rennen en zorgen voor. 
Beginnen met er zijn en zorgen voor mijzelf leverde ontzettend veel moois op in m’n leven en m’n werk. Ook bleek dit voor mij de weg te zijn om mijzelf fijn, onbezorgd, blij en krachtig te voelen, ook als het leven niet fijn en onbezorgd is. 

Dit is het proces wat ik drie jaar heb gevolgd bij de opleiding van het Essentiehuis en is de basis van mijn leven geworden. Zorgen voor jezelf en tegelijkertijd voor de ander. Helemaal bij mezelf zijn en helemaal bij de ander zijn.

In mijn huidige werk als essentiecoach en trainer begeleid ik mensen in hun eigen proces. Welke vraag er ook is, ze vinden zelf hun eigen antwoorden doordat ze op zichzelf mogen vertrouwen en op ooghoogte kunnen leren kijken naar zichzelf en de ander.
Ik heb mijn eigen thuis ontdekt en probeer anderen ook hun eigen huis te geven, namelijk zichzelf!
In een huis waar het precies goed is, niet altijd leuk of makkelijk maar wel goed genoeg, altijd. 
Ook nuRenee Merx